Dziś, z racji Dnia Kobiet, postanowiłem odejść nieco od tematu programowania zabawek i pójść w stronę ogólnej koncepcji radzenia sobie w życiu z pomocą sztuk walki.
Wiadomo, że na tym świecie może być ciężko, dlatego chciałbym zbudować w Kasi pewność siebie i swoich umiejętności. Przy okazji chciałbym także, by w różnych sytuacjach, które mogą się zdarzyć, potrafiła sobie z nimi radzić.
No i jeśli kiedyś będzie musiała się obronić i nakopać komuś do tyłka, to żeby nie miała z tym żadnego problemu - w kwestii podjęcia decyzji jak i posiadania odpowiednich umiejętności.
Dlatego wydaje mi się, że trening jakiejś formy sztuk walki od najmłodszych lat to dobra decyzja. To także idealna okazja, by odreagować emocje, co akurat w przypadku Kasi jest dosyć istotne.
Nie chodzi o to, żeby nagle zaczęła bić wszystkich w przedszkolu jak tylko krzywo się na nią spojrzą, ale o budowanie pewności siebie - by znała swoją wartość, czuła się dobrze we własnym ciele, i wiedziała o tym, że ma różne narzędzia do dyspozycji pozwalające wybrać odpowiednie wyjście z sytuacji.
Żeby była silna i niezależna jak księżniczki Disney‘a - czy to będzie Roszpunka, Merida, Vaiana, Wandelopa albo Shank, czy Anna lub Elsa.
Być może nigdy nie będzie musiała z tych umiejętności skorzystać, ale lepiej mieć kilka opcji do wyboru niż ich nie mieć. Poza tym lepiej być wysportowanym osobnikiem niż kanapowym leniem z oczywistych względów zdrowotnych.
Póki co wszystko sprowadza się do pouderzania w worek, czasami nawet pobujania nim bez zakładania rękawic, bo to fajna zabawa. Nic poważnego, coś na dobry początek, ale mam nadzieję to rozwijać.
O ile oczywiście Kasia będzie tym zainteresowana, bo na pewno nic nie zrobię na siłę - chciałbym jedynie zaoferować taką możliwość. Na razie wygląda na to, że sprawia jej to przyjemność.