Dziś tematem przewodnim będzie największy dotychczas zestaw Lego w życiu Kasi, Pokój Wednesday i Enid, na który sama zresztą uzbierała wymagane pieniądze.
Kasia dostaje co tydzień kilka złotych kieszonkowego, zarabia także po kilka złotych za każdą sesję zdjęciową do wpisu. Czasami wpadają jej też większe kwoty od babć z okazji urodzin czy świąt.
Może zarządzać tymi pieniędzmi jak chce - ma wszystko na swoim koncie, do którego posiada kartę płatniczą. Kiedy jesteśmy w sklepie i coś jej się spodoba, to może sobie to coś kupić, jeśli tylko ma wystarczająco pieniędzy.
Rozwiązuje to problem “chcę to!” i próby wynegocjowania, byśmy my jej to coś kupili. Jeśli wyda pieniądze od razu, to następnym razem już nie będzie jej stać na kolejną zabawkę.
Dlatego już od pewnego czasu zastanawia się czy na pewno chce wydać pieniądze już teraz, czy poczekać i uzbierać na coś droższego. Dzięki temu bardziej docenia to, co faktycznie kupi, w końcu to jej pieniądze i jej decyzja.
Jak wyda wszystko za jednym razem, do czego ma pełne prawo, to potem musi cierpliwie zbierać od początku. Przez ten czas może albo w ogóle zapomnieć, że coś chciała, bo był to drobiazg, który zainteresował ją tylko w tamtym momencie, albo uzna, że już tego nie chce.
Z drugiej strony kupuje sobie czasami drobiazgi i nie przeszkadza jej to w zbieraniu na coś większego.
Jeśli natomiast twardo trzyma się jednego celu i zbiera tygodniami, a nawet miesiącami, to znaczy, że bardzo jej na tym zależy. Tak było z zestawem Lego, Pokój Wednesday i Enid, kosztującym około 300-400 zł.
Zbierała na niego ładnych kilka miesięcy, oczywiście pomogły Święta, ale i tak widać było jak walczyła ze sobą za każdym razem, jak coś kolorowego i lśniącego krzyczało do niej ze sklepowej półki, a ona wolała jednak poczekać.
Tak oto bawimy się teraz regularnie pokojem Wednesday i Enid, który potem stoi dumnie na półce i pokazuje, że nawet na drogi zestaw da się uzbierać, jeśli odpowiednio mocno będzie się trenować cierpliwość.